四十章 金屋藏娇（3 / 4）

沈馥懒<i></i>回话，<i></i>湖石<i></i>翻身<i></i><i></i>，分花拂柳，渐<i></i>远<i></i>。陆既明<i></i><i></i><i></i>高瘦<i></i>身影，渐渐消失<i></i>葱葱郁郁<i></i>，<i></i>禁<i></i>神。

<i></i><i></i><i></i><i></i>瞎<i></i>，凑<i></i>沈馥身边<i></i>，<i></i>确<i></i>睡。<i></i>身边每<i></i><i></i><i></i>各怀<i></i>思，相较<i></i><i></i>，竟<i></i>沈馥<i></i>通透<i></i><i></i>明白。沈馥聪明，<i></i><i></i>胆<i></i>包<i></i>，敢顶<i></i>枪口往<i></i>撞，<i></i><i></i><i></i>胆<i></i>，困<i></i>黑暗<i></i><i></i>房间<i></i><i></i><i></i>吓<i></i><i></i>给<i></i><i></i>放血。

骗<i></i><i></i>笑<i></i><i></i>沐春风，气急败坏<i></i><i></i><i></i>骂<i></i>千百句，脸<i></i><i></i><i></i>笑<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>玩。

近<i></i>料理章振鹭<i></i><i></i><i></i>，料理<i></i><i></i>头疼，<i></i>几<i></i><i></i>睡<i></i>整觉，方才<i></i><i></i>困<i></i>，沈馥<i></i>走，困<i></i><i></i>随<i></i>走<i></i>，连蝉鸣声<i></i>让<i></i>烦躁。陆既明长叹<i></i>声，翻身<i></i><i></i>，追<i></i>沈馥<i></i><i></i>。

<i></i>知沈馥<i></i>随陆既明<i></i><i></i>线<i></i>，沈令仪久久沉默。

沈馥<i></i>：“别担<i></i>，陆既明<i></i><i></i>图谋，定<i></i><i></i>陷<i></i><i></i><i></i>险境，跟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i><i></i>安慰<i></i>语，姐弟俩<i></i><i></i><i></i>明白。君<i></i><i></i>立危墙<i></i><i></i>，陆既明<i></i><i></i>惜命，却<i></i><i></i>定<i></i>惜沈馥<i></i>命。<i></i>外<i></i><i></i><i></i>，俩<i></i><i></i>冒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>韪<i></i><i></i>厮守<i></i>孽缘冤<i></i>，<i></i>实<i></i><i></i>何，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清楚。

沈令仪长叹<i></i>声，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>定，<i></i>初<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>干点正经营<i></i>，虽苦<i></i>，<i></i><i></i>至<i></i><i></i>今<i></i><i></i>担惊受怕，离散四方。”<i></i><i></i>简单，若<i></i>盛世<i></i>饥馁，<i></i><i></i><i></i>需<i></i>铤<i></i>走险，<i></i><i></i><i></i>乱世，<i></i><i></i>飘萍，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>选择。

姐弟俩<i></i><i></i><i></i>话，两相<i></i>别。

<i></i><i></i><i></i><i></i>，陆既明弄<i></i><i></i><i></i><i></i>阵仗，全平州城<i></i>被惊<i></i><i></i>。

军车列<i></i><i></i>队，<i></i>城门<i></i><i></i>，军旗均插<i></i>各车车头，迎风猎猎<i></i><i></i>。绝<i></i>部分军兵<i></i>已驻扎火车站附近，准备<i></i><i></i>，城<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>部分，纯粹<i></i><i></i>耍<i></i>威风，<i></i>张旗鼓。

沈馥与陆既明坐<i></i><i></i>辆车，章王氏与章燕回<i></i><i></i><i></i><i></i>辆车<i></i>，跟<i></i><i></i><i></i>。

<i></i>约<i></i><i></i><i></i><i></i>拔<i></i><i></i><i></i><i></i>员<i></i>演<i></i>，陆既明<i></i>全套军礼服，袖章肩章等俱<i></i>簇新<i></i>，泛<i></i>冷光。礼帽搁<i></i><i></i>边，帽<i></i>白缨随<i></i>车身摇晃簌簌摇<i></i>。<i></i>膝<i></i>横<i></i><i></i><i></i>入鞘<i></i>军刀，护<i></i>处饰<i></i>九狮，<i></i><i></i><i></i>并<i></i><i></i>新刀，颇<i></i><i></i><i></i>头，<i></i><i></i>减威仪。

陆既明冷眼瞧<i></i>外头夹<i></i>围观<i></i><i></i>，<i></i>言<i></i>语<i></i>凛<i></i><i></i><i></i>犯，很像<i></i><i></i>回<i></i>儿。

沈馥<i></i>惯<i></i><i></i>浪荡<i></i>羁<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>候<i></i><i></i>新鲜，<i></i>住<i></i>打量<i></i>。陆既明回头<i></i><i></i><i></i>眼，笑<i></i>，霎<i></i><i></i>冰山消融，<i></i><i></i>往常模<i></i>。

“<i></i>什<i></i>呢？”<i></i><i></i>，“<i></i>衣裳金光闪闪<i></i>，束缚<i></i><i></i>难受。”